Με δανεικά ωάρια...

"Ίσως θα πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να πάμε με δανεικά ωάρια"...
Πώς; Σαν να αρχίσανε να στριφογυρνάνε τα πάντα γύρω μου.. περάσανε όλα μου τα όνειρα μπροστά απο τα μάτια μου.. όχι εκείνη τη στιγμή, μετά, αφού γύρισα στο σπίτι.
Πώς μπορεί γιατρός να μου πει κάτι τέτοιο; Πού το στηρίζει; Πώς είναι τόσο επιπόλαιος, τόσο σκάρτος.. Δεν μπορεί παρά να κάνει λάθος! Αυτός φταίει για όλα... για τις αποτυχίες μου... για όλα!
Κάναμε μόλις δύο εξωσωματικές. Δύο προσπάθειες με άριστα έμβρυα.. καμιά εξέταση δεν έδειξε το πρόβλημα, λίγο χαμηλή η αντιμυλλέριος λέει, αλλά... τέλεια έμβρυα! Φτωχή ανταπόκριση, οk, αλλά τέλεια έμβρυα! Ίσως γι' αυτό.
Θεωρήσανε δεδομένη την επιτυχία, πέσανε κι αυτοί απο τα σύννεφα.. Σίγουρα τους τρομάζει η αποτυχία! Όχι δεν μπορώ να πάρω έτσι απλά μια τέτοια απόφαση. Υπάρχουν πολλά που δεν έχω κάνει ακόμα! Τόσες εξετάσεις! Τόσοι γιατροί.. να αλλάξω, να πάω στον καλύτερο!
Και πήγα στον καλύτερο.. σε αυτόν που για μένα ήταν ο καλύτερος, κι αυτό μου αρκούσε.
Ένιωσα ότι έκανε τα πάντα, ότι αγωνιούσε κι αυτός μαζί μου.. εξαντλήσαμε όλο το φάσμα των εξετάσεων, δεν βρέθηκε τίποτα.. τίποτα!
Κάθε φορά παρακαλούσα να βρεθεί κάτι, να μου πούνε, να τι φταίει, θα το φτιάξουμε και θα φτιάξουν όλα ή ...δεν φτιάχνεται, ξέχνα το, συνέχισε την ζωή σου, αυτή που παράτησες για ένα όνειρο..
Τι πείσμα!! Κάθε μήνας και ωοληψία, κάθε μήνας και εξετάσεις, κάθε δεύτερη μέρα και χιλιόμετρα, τακτικός θαμώνας στο κέντρο!
Κάθε μήνα κλάματα και παρηγόριες! Με συμπόνεσαν όλοι, βαρέθηκαν και να με βλέπουν, θα εύχονταν κι αυτοί την λύτρωσή μου!
Φτάσαμε λοιπόν ξανά, μετά από 6 άριστες μα αναποτελεσματικές προσπάθειες στην ίδια πρόταση.
" Κάναμε τα πάντα.. δεν είναι καθόλου απίθανο να γίνει ακόμα κι απο μόνο του, αλλά κατά την γνώμη μου δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε έτσι! Αν θες μπορούμε να κάνουμε ξανά και ξανά, μπορεί ακόμα και η επόμενη να είναι η τυχερή. Προτείνω όμως, να σκεφτείς σοβαρά να δοκιμάσουμε με δανεικά ωάρια".
Ναι! Τώρα πια δεν είχα κάτι να σκεφτώ. Το ήξερα ότι αυτό ήθελα.
Έκανα τα πάντα για να γίνω μάνα, ξεπέρασα τα όρια μου... ή έστω αυτά που νόμιζα ότι είχα, αυτά που ξεπερνούσα ξανά και ξανά μετά απο κάθε αποτυχία μου. Είχα πια κουραστεί!
Ήθελα να δώσω αγάπη, δεν μπορούσα να συνεχίσω έτσι. Δεν έβλεπα κάτι αρνητικό σε όλο αυτό.
Δεν είχα τον εγωισμό της διαιώνισης του είδους μου.. σιγά το σπουδαίο γονίδιο!
Ήθελα ένα παιδί στο σπίτι.. έμενε να πείσω και τους γύρω μου ότι δεν είναι επιπόλαια η απόφαση μου!
Και ξεκινήσαμε!
Έβδομη προσπάθεια εξωσωματικής, πρώτη φορά με δανεικά ωάρια! Πρώτη φορά που ένιωσα τόση μεγάλη σιγουριά, ότι αυτή είναι η φορά μου, ότι κάπου εκεί μέσα ήδη φωλιάζουν τα μωρά μου!
Αυτό που πήρα όμως ήταν ...μια απο τα ίδια!
Κι ένα τεράστιο γιατί... ήτανε η καλύτερη προσπάθεια που έκανα ποτέ, συνεπώς και η μέγιστη απογοήτευση που θα μπορούσα να πάρω! Ίσως δεν είναι γραφτό μου.. ίσως ήρθε η ώρα να τα παρατήσω;
Για άλλη μια φορά όμως κάτι μέσα μου με έσπρωξε να συνεχίσω! Πάμε άλλη μία! Πάμε για την τελευταία! Μου χρωστάω μια τελευταία..
Ό,τι κι αν είναι, όπως και κάθε προηγούμενη, θα είναι η τελευταία.. πάντα έτσι έλεγα κι ας ήξερα ότι δεν μπορώ να εγκαταλείψω.
Πλέον βρίσκομαι στα μισά της εγκυμοσύνης μου, με ένα υπέροχο έμβρυο! Ανάμεικτα τα συναισθήματα, το μωρό μου είναι πια εκεί, γαντζωμένο γερά, να μεγαλώνει μέσα μου!
Το μωρό μου!! Μόνο που σκέφτομαι, γιατί έπρεπε να κάνω όλο αυτό το ταξίδι για να φτάσω ως εδώ. Γιατί δεν το αποφάσισα πιο νωρίς, τότε, μετά την δεύτερη εξωσωματική ή έστω λίγο αργότερα;
Ίσως αυτό να ήτανε το δικό μου μονοπάτι, ο δρόμος που έπρεπε να ακολουθήσω για να με φέρει εδώ..! Μπορεί να έπρεπε να πονέσω πολύ, να απογοητευτώ πολύ περισσότερο για να πεισθώ ότι έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα, ότι έκανα το μόνο που θα μπορούσα για να αγγίξω το όνειρο.
Κι αν μετά απ' όλα αυτά βρισκόμουνα και πάλι στην αρχή, τον ίδιο δρόμο θα διάλεγα!
Abeline(Αναγνώστρια του IVFforums.gr)
(Είναι απίστευτη η Δύναμη, η Ελπίδα και το Κουράγιο που απλόχερα δίνουν όλες αυτές οι ιστορίες στα υπογόνιμα ζευγάρια που προσπαθούν ακόμα. Αυτές οι ιστορίες σε αγγίζουν ψυχικά και παράλληλα είναι «αυτό» το «κάτι» που χρειάζεσαι για να αντιμετωπίσεις το «τέρας» της υπογονιμότητας κατάματα. Περιμένουμε λοιπόν και τις δικές σας ιστορίες για το πώς γίνατε μανούλες αλλά και μπαμπάδες! Περιμένουμε και τις δικές σας ιστορίες καθώς προσπαθείτε ακόμα με πείσμα και δύναμη να γίνετε γονείς. Όλες αυτές οι ιστορίες, βγαλμένες μέσα από την ψυχή και την καρδιά, σε μια πραγματική Ζωή, εμπνέουν και ενθαρρύνουν τα ζευγάρια που βαδίζουν στο μονοπάτι της υπογονιμότητας. Στείλτε μας τα δικά σας αποστάγματα ψυχής στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. με το όνομα ή το ψευδώνυμο που θέλετε να δημοσιευθεί.)
[Κάντε Like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα]