Έγινε η απώλεια συνήθειά μας..
Έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από τη δική σου απώλεια. Μια απώλεια που καθόρισε την ζωή μου και στη συνέχεια πολλών άλλων ανθρώπων. Η ιστορία μας ήταν περίεργη αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν επιστημονικά «διακοπή κύησης για ιατρικούς λόγους».
Βρισκόμουν μέσα σε έναν λαβύρινθο για εβδομάδες προσπαθώντας να βρω απαντήσεις και λύσεις για σένα και για μένα. Ξεκινούσα κάθε πρωί την ίδια διαδρομή πιστεύοντας ότι θα βρω την άκρη και την έξοδο και καθώς νύχτωνε έπεφτα πάλι σε τοίχο. Προσπαθούσα να σκαρφαλώσω να κοιτάξω από ψηλά πού είναι η αρχή και πού είναι το τέλος, η έξοδος, αλλά μάταιο.. Και κάπου εκεί ξεκινούν οι απώλειες..
Η 1η μεγάλη απώλεια είναι αυτή της αθωότητας, της αγνότητας της πρώτης εγκυμοσύνης. Της άγνοιας αν θέλεις της ασυνείδητης άγνοιας της πρώτης φοράς που μένεις έγκυος και νιώθεις ότι όλα θα πάνε υπέροχα. Δεν ξέρεις τι πάει να πει επιπλοκή, δεν ξέρεις για τις χρωμοσωμικές ανωμαλίες, δεν γνωρίζεις για αυξημένη αυχενική διαφάνεια ή παθολογικά ευρήματα στο β επιπέδου. Είσαι πάνω στο συννεφάκι σου και ταξιδεύεις. Όσες φιλοσοφικές συζητήσεις και αν έκανα μέσα στα χρόνια ποτέ δεν κατέληξα αν τελικά είναι καλό να ξέρεις ή να μην ξέρεις. Αν αυτό θα κάνει τη διαφορά, στο πώς θα νιώσεις, στο άκουσμα κάποιου άσχημου νέου. Αν αυτό, θα προστατεύσει την καρδιά σου και τη ψυχή σου ώστε να μην νιώσεις τόσο μόνη και αβοήθητη..
Η 2η απώλεια που επακολουθεί είναι αυτή της ασφάλειας. Νιώθεις ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να πάθει κάτι το μωρό σου ή εσύ. «90% ποσοστό ενδομήτριου θανάτου» λένε οι ειδικοί «συχνοί υπέρηχοι» μέχρι να παρθεί μια απόφαση για το πώς θα συνεχίσεις. Δεν μπορείς να ηρεμήσεις, δεν μπορείς να κοιμηθείς. Δεν μπορείς άλλο να σκέπτεσαι, το κεφάλι σου είναι έτοιμο να εκραγεί από τις χιλιάδες σκέψεις, τις τύψεις και τις αγωνίες.
Μαζί με όλα αυτά έρχεται και η 3η απώλεια της πίστης σου.. Ζητάς απεγνωσμένα βοήθεια να γίνει μια θεϊκή παρέμβαση και να μην χρειαστεί εσύ να αποφασίσεις για αυτό το μωράκι. Και πώς να αποφασίσεις;; Πώς μπορείς να ελαφρύνεις από αυτό το φορτίο της απόφασης; Έρχεσαι σε ρήξη με τον εαυτό σου και τα πιστεύω σου. Με τις αξίες σου και το αίσθημα της ηθικής σου ευθύνης. Έρχεσαι αντιμέτωπη με τους φόβους σου και τις ανασφάλειες σου. Εκεί που σκεπτόσουν «θα είμαι καλή μαμά;» έρχεται και συμπληρώνει «θα είμαι καλή μαμά σε ένα παιδί με ειδικές ανάγκες;» και πριν φτάσεις σε αυτήν την ερώτηση δεν ξέρεις καθόλου τί είναι αυτό που θα περιμένεις και κανένας δεν μπορεί να σου πει. Ωστόσο πρέπει να αποφασίσεις γιατί ο καιρός περνά και γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο.
Ξεκίνησα να κάνω προγεννητικό έλεγχο γιατί άραγε; Για να ξέρω αν θα έχω ένα υγιές παιδί; Ήμουν προετοιμασμένη για το αντίθετο; Και αν μέσα μου ήξερα ακριβώς τι ήθελα γιατί δεν μπορούσα να αποφασίσω; Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να πάρω την απόφαση διακοπής της κύησης στον 5ο μήνα. Όλοι οι γύρω μου συνηγορούσαν προς αυτήν την κατεύθυνση, η επιστήμη, οι συγγενείς, οι φίλοι... «να προλαμβάνουμε την αμετάκλητη δυστυχία ενός βαριά δια βίου άρρωστου ατόμου», «η πρόοδος της επιστήμης για την επιλογή του υγιούς εμβρύου» και άλλα τέτοια..
Η όλη διαδικασία δεν πήρε πολύ.. πρόκληση τοκετού μια μέρα του Μαΐου.. ο μεγάλος αποχωρισμός και εκεί ξεκινά η μεγαλύτερη απώλεια, το άδειασμα σώματος και ψυχής. Εκεί τελειώνουν τα όνειρα εκεί υπάρχει μόνο σιωπή και σκοτάδι. Γεννάς και φεύγεις από το μαιευτήριο μόνη, ο απόλυτος ακρωτηριασμός. Σου λείπει κάτι, σαν κάτι να άφησες πίσω που δεν μπορείς να αναζητήσεις πια, που χάθηκε για πάντα. Παραμένω μέσα στον λαβύρινθο τόσο κουρασμένη από τη συνεχή αναζήτηση απαντήσεων που σωριάζομαι κάτω και δεν ψάχνω πια. Τόσο καιρό κρατούσα τα δάκρυά μου, την οργή μου, που κουράστηκα να πονάω, κουράστηκα να ελπίζω χωρίς να βλέπω πουθενά φως.
Έγινε η απώλεια συνήθειά μου για πολύ καιρό και για τα χρόνια που ακολούθησαν..
Υπήρξαν άνθρωποι κοντά μου αλλά τα λόγια τους ποτέ δεν με παρηγόρησαν όσο και αν προσπαθούσα να δικαιολογήσω τις αποφάσεις μου. Για όσες γυναίκες πέρασαν αυτή τη διαδικασία εύχομαι καλή ανάρρωση ψυχική και σωματική. Εγώ ακόμη ψάχνω τις απαντήσεις μου. Όχι τόσο βασανιστικά όσο τότε αλλά ακόμη δεν έχω βρει τις λύσεις μου. Το μόνο παρηγορητικό και κάπως λυτρωτικό είναι που βλέπω τα παιδιά μου και σκέπτομαι ότι αν δεν υπήρχε εκείνη η φάση της ζωής μου ίσως τώρα να μην είχα τα κοριτσάκια μου δίπλα να κοιμούνται.. Πολλά βράδια πηγαίνω και τις βλέπω που κοιμούνται και σκέπτομαι πόσο τυχερή είμαι που τις έχω. Ίσως έπρεπε έτσι να γίνει για να έρθουν αυτές στη ζωή μου. Ίσως και όλοι μας ψάχνουμε αιτίες να δικαιολογήσουμε τις αδυναμίες μας, να πάρουμε δύναμη για να συνεχίσουμε.. Όπως σας είπα και στην αρχή δεν έχω απαντήσεις στην διακοπή κύησης για ιατρικούς λόγους, ξέρω μόνο αυτό που ένιωσα, μετράς απώλειες, μαθαίνεις να ζεις με αυτές και αν είσαι τυχερή καταφέρνεις να σηκωθείς και να ονειρευτείς πάλι...
Thinky
Ξεκίνησε στο φόρουμ ως thinkpositve και στην πορεία των χρόνων έγινε thinky..
Aπό τα πρώτα μέλη του ivfforums μετρά 9 χρόνια στη διαδικτυακή παρέα, ήταν νιά και γέρασε που λένε!!
Περισσότερα
7 σχόλια
-
Μέχρι χθες έπλεα σε πελαγη ευτυχιας θα πηγαιναμε για τη Β επιπεδου. Ημουν τοσο σιγουρη πως ολα θα πανε καλα χαιρομουν απλως που ο γιατρος θα μου εδινε μια φωτογραφια 4d και θα μπορουσα επιτελους να δω καθαρα τα χαρακτηριστικα του μπεμπη μ. Η γη εφυγε κατω απο τα ποδια μ ο μπεμπης δεν εχει βαλβιδα αορτης μαλλον εχιε αλλα δεν ανοιγοκλεινει ακπως ετσι το ελεγαν μαλλον ηταν ιδιαιτερο φαινομενο ο γιατρος της β επιπεδου φωναξε κ αλλους να το δειξει. Η εμβρυοκαρδιολογος ηταν καθετη δεν υπαρχει ελπιδα απλα μπορει να παραταθει για μικρο χρονικο διαστημα η ζωη του με σειρα εξειδικευμενωη χειρουργιων τα οποια θα επρεπε να ειμαστε εφοπλιστες για να μπορουμε να ανταπεξελθουμε αλλα κ παλι και να τα βρισκαμε δεν ηξερε καμια επιτυχη περιπτωση. Αμβλωση για ιατρικους λογους στον 6ο σε 2 μερες θα γινει. Η γη εχει χαθει κατω απο τα ποδια μ. Καθε φορα που τον νιωθω να κουνιεται θελω να ουρλιαξω. Φοβαμαι ποναω δε καταλαβαινω ολα ως τοτε δειχναν τελεια το πρωτο μου παιδι δε περιμενα δε φανταζομουν τετοια εξελιξη. Γιατι? Που ειναι ο Θεος η φυση η οτι τελοσπαντων υπαρχει εκει εξω? Γιατι επρεπε αν μ δωσει ενα παιδι κ να μου το παρει πισω αναγκαζωντας με να ειναι κ δικη μ αποφαση αφου πια ειχε γινει ολοκληρο μωρο. Ολες θα φυγουν απο εκει γελώντας και εγω? Εγω με αδεια χερια ουτε το πτωματακι του δε θα παρω κ δε θελω να σκεφτομαι που μπορει να καταληξει. Προσπαθω να δειχνω δυνατη για τον αντρα μου για τους γονεις μας αλλα ειλικρινα δε ξερω αν θα αντεξω μεχρι το τελος. Ευχομαι καμια αλλη γυναικα να μη περαςσιε το ιδιο
-
ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΖΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ. ΕΚΕΙ ΑΦΗΣΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ. ΤΩΡΑ 12 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΕΧΩ 2 ΥΓΙΕΣΤΑΤΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ, ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΑΥΤΗ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΕΝΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ ΚΛΑΜΑ.
-
Ο πόνος είναι αξεπέραστος .Η αίσθηση του δεν είμαστε θεοί να ορίζουμε καταστάσεις σε κάνει να νιώθεις ότι αιωρείσαι στο.....διάστημα του ψυχικού και σωματικού πόνου..Παρηγοριά......καμία..Απλό.....(ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΚΟΛΥΜΠΑ..)Εάν θες να επιβιώσεις, απλά κάνε ότι ακούς τα παρηγορητικά λόγια τον άλλων..Ο χρόνος σε βοηθάει με το ξεθώριασμα της μνήμης. Θα έρθουν στον κόσμο άλλα παιδιά, εάν όχι κοίτα να δημιουργήσεις αλλιώς. Οι γυναίκες είναι τα πιο ισχυρά πλάσματα στην γη..Μια ζεστή αγκαλιά σε όλες τις μητέρες.
-
ενας καινουριος κοσμος δημιουργηθηκε απο τη δικη σου απωλεια,γνωριστηκαμε ποσες γυναικες μεταξυ μας καναμε σχεσεις ζωης και ολα αυτά μεσα στο δικο σου σπιτακι που μας φιλοξενησες τοσα χρονια! ευαγγελια σημαινει ευ και αγγελος δηλαδη αυτη που μας φερνει τα καλα νεα. μπορει να εφυγε με δικη σου επιλογη και αυτο ειναι το πιο δυσκολο σε αυτες τις απωλειες αλλα μας εφερε την ειδηση οτι ολες θα γινουμε μαμαδες κατι που μας ελεγες εσυ ΠΑΝΤΑ ολα τα χρονια και ακομη συνεχιζεις να κανεις. τα λογια ειναι περιττα!
-
Τι εγραψες τωρα γλυκια μου φιλεναδα.ολα αυτα...σαν να ησουν στο μυαλο μου..ποσο μα ποσο ποναει αυτο..αλλα επισης πιστευω ποση δυναμη πηραμε...κ τα καταφεραμε...προχωρησαμε!!!!
σαγαπω!! -
Η απωλεια ειναι παντα εκει να μας θυμιζει απλα οτι ειμαστε ανθρωποι...
-
Όταν πρώτο μπήκα στο φόρουμ αυτό που μου είχε κανει εντύπωση ήταν η θλίψη σου σε κάθε σου γραμμή σε κάθε συνάντηση ήσουν απλά συμπαθητικα χαρούμενη ...περνώντας ο καιρός σφραγίζες την θλίψη σου καλα κ προχωρουσες..μπορεί κάποιος να έλεγε βρε πόσο καλα το κρύβει σαν να το έζησε καποιος άλλος .Το σφραγισες καλα μέσα σου και πηδηξεις το πρώτο ποτάμι βρε θήκες απέναντι και σηκωσες το κεφάλι για να καταφέρει η αγκαλιά σου να χωρέσει τρία βλαστάρια !,,, μέσα από τον δικό σου πόνο έγινε το φόρουμ μέσα απο την απώλεια αυτού του παιδιού έγινε κάτι που βοήθεισε πολλές κοπέλες να ζήσουν την μητρότητα ..ίσως αυτο το αγγελουδι η μικρή Ευαγγελία κατέβηκε για λίγο στη γη να ανοίξει το δρόμο για πολλές απο εμάς και την αγκαλια σου για τις αδερφές τις !!!