Αυτός ο βάρβαρος τερματισμός της εγκυμοσύνης που πολλές γυναίκες έχουμε νιώσει στο πετσί μας. Ειδικά όταν η εγκυμοσύνη έρχεται ύστερα από μακροχρόνιες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ψυχολογία της γυναίκας, νομίζω ότι πονάει περισσότερο.

Πετάμε πάνω από την έρημο Σαχάρα... Μικρό κενό αέρος.. Μεγάλο κενό αέρος.. Βλάβη στο αριστερό πηδάλιο.. Κλίση μεγάλη δεξιά.. Χάνουμε ύψος.. 5, 4, 3, 2, 1 πέφτουμεεεεεεεε........... Και κάπως έτσι ξεκινά για μένα το ταξίδι μου στην χώρα της υπογονιμότητας ..

Η Π.Η.Τ. μου ήταν 27/02/2009 όμως ήξερα πολύ καλά από την αρχή της εγκυμοσύνης μου ότι δεν θα φτάσω μέχρι αυτή την ημερομηνία. Από τον πρώτο κιόλας υπέρηχο για την επιβεβαίωση της εγκυμοσύνης, ο γιατρός μου με είχε ενημερώσει πως θα είναι ευχαριστημένος εάν καταφέρουμε να φτάσουμε τις 36 εβδομάδες και αυτό γιατί κυοφορούσα δίδυμα.