ΜΑΝΑ........ η ΧΡΥΣΗ φορεσιά της γυναίκας
Την Παρασκευή κλείνουμε τρεις μήνες και τώρα που τελειώσαμε με τους κολικούς και έχοντας λίγο χρόνο είπα να γράψω την ιστορία μου. Την χρωστώ σε όλες αυτές που είναι μανούλες στη καρδιά και άπλα το σώμα τους δεν τους έχει κάνει το χατίρι ακόμη!
Τόσα χρόνια προσπαθούσα για κάτι που ακόμη και το πρεζόνι της γειτονιάς μου κατάφερε να κάνει, ένα παιδί! Πόσο πόνο, δάκρυα , θυμό, περιέχει αυτή την λέξη.
Ήθελα και εγώ να γίνω ΜΑΝΑ........ η ΧΡΥΣΗ φορεσιά της γυναίκας, την έβαλα και την έβγαλα 4 φορές και πάντα έλεγα, την μια ίσως ήταν στενή, την άλλη μάλλον φαρδιά, την άλλη ήταν κοντά τα μανίκια ,ήρθε όμως η μαγική στιγμή που η φορεσιά ήταν επιτέλους στα μέτρα μου.... την φόρεσα και δεν πρόκειται να ξαναβγεί από επάνω μου!
Όλα αυτά τα χρόνια όλοι μου έλεγαν να τα παρατήσω, «δεν σου φτάνουν τα προβλήματα σου», μου έλεγαν.... «δεν θέλει ο θεός να στο δώσει»...........και εγώ κουνούσα το κεφάλι ώσπου σταμάτησα να το κάνω και αυτό κάποια στιγμή..............
Δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσω να ψάχνω το παιδί μου ΠΟΤΕ! Κάποια φίλη από το φόρουμ είχε πει ότι τα παιδιά μας «ξεχάστηκαν» στο παιχνίδι και αυτό πίστευα και για το δικό μου παιδί.
Όλο αυτό τον καιρό μέχρι να γεννηθεί μιλούσα σιγά, ξέρετε γιατί; Για μην ξυπνήσω την τύχη μου και φύγει, φοβόμουν, φοβόμουν τόσο πολύ και ήρθε η στιγμή της γέννησης της!
Η καρδιά μου πήγε να σπάσει από ευτυχία όταν άκουσα το πρώτο κλάμα της, τότε η ψύχη μου δόθηκε στην δική της ακόμη και όταν αυτό το σώμα δεν θα υπάρχει πια.....
Ξύπνησα από τον λήθαργο που ήμουν τόσο χρόνια..... αυτό το μουτράκι έσπασε χρόνια πόνου και δακρύων.........της μιλώ συνέχεια, κοιμόμαστε αγκαλιά και μου λέει ο πατέρας της, «κρατά την τώρα που χωράει στην αγκαλιά σου, μετά θα σου μεγαλώσει και θα σου φύγει» και εγώ του λέω «δεν χρειάζεται την αγκαλιά μου, η σκιά μου κάνει παρέα στην δική της πολύ πριν γεννηθεί».......
Κλείνω λέγοντας ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΤΕ......ΝΑ ΤΑ ΦΩΝΑΖΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΝ..........................ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΧΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΑΣ ΝΑ ΤΑ ΜΑΛΩΝΕΤΕ......ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΕΤΣΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΜΑΝΟΥΛΕΣ................
6 σχόλια
-
"τα παιδιά ξεχάστηκαν στο παιχνίδι".....η ελπίδα μας κρατάει δυνατές!
-
Οταν άκουσα οτι εισαι εγκυος ενοιωσα μεσα απο την ψυχη μου ενα φτερούγισμα ! τωρα διαβάζω την ιστορία σου για τον ερχομό της κόυκλας σου και δεν μπορω να σου περιγράψω την συγκίνηση που νοιωθω !!! Συγχαρητήρια για όλη σου την πίστη την δύναμη και την επιμονή !!
-
λυτρωθηκες Αννα μου μέσα απο τη γέννηση της μικρής σου!ξαναγεννήθηκες!ο φοβος υπήρχε και σε εμενα,της απώλειας εγκυμοσύνης αλλά το αντιμετώπιζα διαφορετικά. ετσι να απολαμβάνεις κάθε στιγμή της μικρής σου,να κρατάς πολλά βιντεάκια και φωτογραφίες,όσο μεγαλώνουν και γυρνάς πίσω βλέποντάς τα,η συγκίνηση είναι μεγάλη!ενα φιλί να της δώσεις από εμένα!!!
-
Απολυτη ταυτιση!!!!
-
ευχαριστούμε που μοιράστηκες την ιστορία σου!
δίνεις δύναμη και κουράγιο σε όσα κορίτσια παλεύον με το "τέρας" της υπογονιμότητας! -
Κλαιω...