Once upon a time…

Μέχρι εδώ όλα ωραία! Περνάει ο πρώτος μήνας, περνάει ο δεύτερος, περνάει και ο τρίτος....τίποτα....Εντάξει λέμε, είναι φυσιολογικό, χρειάζεται λίγος χρόνος γι' αυτά τα πράγματα, δεν γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη.
Ό,τι και να ακούγαμε γύρω μας λέγαμε ότι σ' εμάς δεν θα συμβεί τίποτα κακό...

Φτάσαμε στους 6 μήνες ελεύθερων επαφών και επειδή των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν και επειδή εγώ είχα κάνει εξετάσεις και ήταν όλες καλές, αποφασίζουμε να πάει ο άντρας μου να κάνει ένα σπερμοδιάγραμμα.

Και μας έρχεται η κεραμίδα στο κεφάλι..... ολιγοασθενοσπερμία και πρέπει να επαναλάβουμε σε τρείς μήνες για επιβεβαίωση μήπως και είναι παροδικό. Δυστυχώς σε τρεις μήνες δεν είχε βελτιωθεί....ακολουθούν επισκέψεις σε ουρολόγους, γυναικολόγους αναζητώντας λύσεις και μία σωστή καθοδήγηση. Ο άντρας μου πέφτει πολύ ψυχολογικά αλλά ευτυχώς γρήγορα συνέρχεται.

Όλα οδηγούσαν στην εξωσωματική γονιμοποίηση αλλά αποφασίζουμε να κάνουμε πρώτα μία σπερματέγχυση μπας και πετύχει καθώς ήταν και πιο οικονομική λύση (αν και δεν ενδείκνυται στην ολιγοασθενοσπερμία).

Για δυο μήνες παρακολουθούσαμε την ωορρηξία μου.... πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία.... τον πρώτο μήνα δεν την προλάβαμε και κάναμε τον επόμενο την σπερματέγχυση η οποία είχε αρνητικό αποτέλεσμα.

Απογοητευόμαστε προς στιγμήν αλλά δεν το βάζουμε κάτω και αποφασίζουμε να προχωρήσουμε σε εξωσωματική.
Το πρώτο άγχος ξεκίνησε με το γεγονός ότι εκείνο το διάστημα εγώ είχα κάποιο πρόβλημα με την ασφάλειά μου και δεν μπορούσα να ανανεώσω το βιβλιάριο υγείας μου....έπρεπε λοιπόν να μπω στου συζύγου μου κάτι που δεν μου ενέκριναν για λάθος λόγους....μου πήρε αρκετό καιρό αλλά τελικά τα καταφέραμε και μπήκα ως προστατευόμενο μέλος στο βιβλιάριο του συζύγου μου οπότε λέμε επιτέλους ξεκινάμε!

Βρίσκουμε τον γιατρό μας, καταλήγουμε σε κέντρο εξωσωματικής, περνάμε όλο τον γολγοθά των εξετάσεων, επιτροπών, εγκρίσεων, φαρμάκων κ.λ.π. και ξεκινάμε την πρώτη μας προσπάθεια. Ο φόβος των ενέσεων μέρα με τη μέρα απομακρυνόταν μέχρι που γίναμε οι καλύτεροι "φίλοι"!

Φτάνει η στιγμή της ωοληψίας, φοβόμουν πολύ, δεν είχα ξαναμπεί ποτέ σε χειρουργείο, όλα πήγαν πολύ καλά και μάλιστα καταψύξαμε άλλα 6 έμβρυα και σε τρεις μέρες κάνουμε την εμβρυομεταφορά!
Σχεδόν σίγουροι για το θετικό αποτέλεσμα, αφού είχα το ατού της ηλικίας όπως μου έλεγαν οι γιατροί, οι 12 ημέρες της αναμονής πέρασαν με σχέδια για το μέλλον μαζί με το παιδάκι μας!

Έρχεται η μέρα της χοριακής, πάμε δίνω αίμα, γυρνάμε στο σπίτι και περιμένουμε να χτυπήσει το τηλέφωνο για να μας πουν ότι είμαι έγκυος......το τηλέφωνο χτυπάει, παίρνω βαθειά ανάσα και το σηκώνω.... "δυστυχώς είναι αρνητικό".....και παγώνουν όλα.
Ξεσπάμε σε κλάματα και πέφτουμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου...δεν θα την ξεχάσω ποτέ εκείνη τη μέρα.

Με τον καιρό πεισμώνουμε και λέμε προχωράμε στην δεύτερη προσπάθεια με τα κατεψυγμένα μας.
Μετά από 2 μήνες (πολύ σύντομα) ξεκινάμε....η δεύτερη προσπάθεια μας δίνει χαμηλή μεν αλλά θετική χοριακή.... περνάμε όλη την αγωνία των επαναλήψεων και δυστυχώς η χοριακή δεν διπλασιάζεται μέχρι που μηδενίζει..... βιοχημική κύηση μου είπαν.

Μεσολαβούν διάφορες εξετάσεις και υστεροσκόπηση για να δούμε το περιβάλλον της μήτρας και όλα ήταν άψογα. Μαζεύουμε τα κομμάτια μας, ανασκουμπωνόμαστε και συνεχίζουμε με την δεύτερη και τελευταία "φουρνιά" των κατεψυγμένων μας εμβρύων, πολύ σύντομα και πάλι, μέσα σε 3 μήνες!

Αυτή η προσπάθεια μας έδωσε θετικό με μία πολύ καλή τιμή χοριακής.... τα καταφέραμε λέμε....φτάνει ο πρώτος υπέρηχος......ακούμε την καρδούλα μας και πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας.....φτάνει η στιγμή της αυχενικής διαφάνειας και είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί σ' αυτήν την εξέταση καμιά φορά φαίνεται και το φύλο!

Ηταν του Αγίου Νικολάου, θυμάμαι, είχαμε στολίσει Χριστουγεννιάτικα το σπίτι μας και στις 7 το απόγευμα έχουμε ραντεβού με τον γιατρό..... στις 6:00 βλέπω αίμα... παγώνω..... προσπαθούμε να μην κάνουμε αρνητικές σκέψεις, εξάλλου συμβαίνει πολλές φορές να υπάρχει αίμα στην διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Δυστυχώς η καρδούλα του είχε σταματήσει να χτυπά....ο άντρας μου να κλαίει απαρηγόρητος, να αναρωτιέται "γιατί" κι' εγώ να σφίγγω τα δόντια να κρατηθώ δυνατή, να μην καταρρεύσω κι' εγώ.....μπαίνω εσπευσμένα για απόξεση.....το χειρουργείο δεν μου έκανε καμία αίσθηση πια.....το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι έχασα το μωρό μου, το κοριτσάκι μου όπως έδειξαν οι εξετάσεις...... χρωμοσωμική ανωμαλία..... τυχαίο γεγονός.....

Το διάστημα που ακολούθησε ήταν πάρα πολύ δύσκολο, συν τοις άλλοις, μένω και χωρίς δουλειά....πέφτω σε κατάθλιψη....με τα χίλια ζόρια καταφέρνω να βγω από το σπίτι, δεν θέλω να δω άνθρωπο....

Να σημειώσω εδώ ότι επιλογή μας ήταν να μην μιλήσουμε σε κανέναν για το πρόβλημά μας εκτός από την μητέρα μου και μία πολύ στενή μας φίλη.

Το μόνο που με παρηγορεί είναι να φέρνω στο μυαλό μου μία εικόνα.....να κάθομαι στην πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι και να έχω στην αγκαλιά μου το μωρό μου που δεν είχε έρθει ακόμα αλλά θα ερχόταν μια μέρα και αυτή η εικόνα θα γινόταν πραγματικότητα....

Περνάει ο καιρός, είμαι κάπως καλύτερα.
Τα χρήματα που μας έχουν απομείνει φτάνουν ίσα ίσα για μία ακόμη ενέσιμη προσπάθεια και ξεκινάμε......δεν υπάρχουν άλλα αποθέματα ψυχικά και οικονομικά.....λέμε, ότι αυτή τη φορά πρέπει να πετύχουμε.....κάτι που δηλώνω θρασύτατα και στον γιατρό μου τον οποίο λατρεύω και τον υπερευχαριστώ, καλή του ώρα!

Ακολουθούμε πιστά όλη την διαδικασία και πάλι έρχεται η ώρα της ωοληψίας.... γνώριμο πλέον το περιβάλλον του χειρουργείου....όλα πάνε καλά
και καταψύχουμε και 3 έμβρυα..... κάνουμε την εμβρυομεταφορά Μεγάλη Τρίτη και για πρώτη φορά αισθάνομαι ήρεμη.... αισθάνομαι ότι θα πετύχουμε....
Έρχεται η μέρα της χοριακής και η τέταρτη κατά σειρά προσπάθειά μας είναι θετική, ο διπλασιασμός άψογος....
Έρχεται ο πρώτος υπέρηχος και βλέπουμε δύο σακουλάκια με δύο καρδούλες να αναβοσβήνουν....τα διδυμάκια μας!!!!
Κουβαλάμε την ανασφάλεια της προηγούμενης ατυχίας και κρατάμε μικρό καλάθι μέχρι την αυχενική διαφάνεια...Κάνουμε την αυχενική και όλα είναι φυσιολογικά.....
Σ' ευχαριστώ Θεέ μου!!!!! Όλες οι εξετάσεις βγαίνουν πολύ καλές!

Είχα μία υπέροχη εγκυμοσύνη και βιώσαμε το θαύμα σε όλο του το μεγαλείο μέχρι που ήρθε η στιγμή της γέννας.....μία στιγμή που εύχομαι μέσα από την καρδιά μου σε όλες τις γυναίκες να την ζήσουν!

Λίγο πριν την εκπνοή του 2012 και λίγο πριν το υποτιθέμενο τέλος του κόσμου εμείς γίναμε γονείς δύο υπέροχων αγοριών και ξαναγεννηθήκαμε!

Μετά απ' όλα αυτά είμαι σε θέση να πω πως δεν υπάρχει δεν μπορώ, δεν υπάρχει δεν αντέχω.... ο άνθρωπος κρύβει δυνάμεις μέσα του που δεν γνωρίζει μέχρι που έρχεται η μέρα που πρέπει να τις χρησιμοποιήσει για να βγει νικητής από τις δοκιμασίες.

Με πίστη και προσευχή ο Θεός κανέναν δεν αφήνει!