Ο άνισος αγώνας μου να γίνω μάνα

Τελικά το πήραμε απόφαση "κάτι δεν πάει καλά"

Ξεκινήσαμε δειλά-δειλά τις εξετάσεις. Να το πρώτο χαστούκι, μη διαβατή η αριστερή σάλπιγγα και η δεξιά υπολειτουργεί και σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται και το δεύτερο χαστούκι, "πτωχής ποιότητας ωάρια" λέει ο γιατρός. Έμεινα σαν χάνος να τον κοιτάζω "και τι σημαίνει αυτό", ψιθύρισα. Σημαίνει, ότι ο οργανισμός σου αγαπητή μου, έχει την προδιάθεση να μπει νωρίτερα στην εμμηνόπαυση!

"Μα είμαι μόλις 36", αναφώνησα!

Μόλις 36 για μερικούς, κιόλας 36 για κάποιους άλλους, ωστόσο τα δεδομένα είναι εκεί και δεν αλλάζουν... και εμείς πρέπει να πολεμήσουμε. Αποφασίζουμε λοιπόν με το σύζυγό μου να δώσουμε τη μάχη μας και ότι βγει!

Μας σύστησαν μια Μονάδα, η οποία ειδικεύεται στην υπογονιμότητα και στις εξωσωματικές, λένε είναι πολύ καλή, Τι να σας πω... θα δείξει!

Φτάνει η μέρα για το πρώτο ραντεβού, μπαίνω δειλά στη μονάδα και προχωράω προς το σαλόνι υποδοχής. Δεν είμαστε μόνοι τελικά, είμαστε πολλοί.

Πολλά ζευγάρια στην αναμονή με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο τους. Διακρίνω γυναίκες και άντρες, άλλοι νέοι, άλλοι μικροί και άλλοι μεγάλοι, βλέπετε η υπογονιμότητα δεν ξεχωρίζει ηλικίες και φύλλα!

Ο γιατρός, μου γράφει φάρμακα και οδηγίες. Θα ξεκινήσω καθημερινές ενέσεις στην κοιλιά, με ενημερώνουν για τις τακτικές αιματολογικές εξετάσεις και τους υπερήχους που θα ακολουθήσουν από εδώ και πέρα έως την ημέρα της ωοληψίας.

Μια μέρα η οποία δεν αργεί να έρθει.

Για άλλη μια φορά βρίσκομαι στη Μονάδα, αυτή τη φορά όμως με κατευθύνουν σε άλλο δωμάτιο, μου δίνουν ρόμπα, καπελάκι και πατουσάκια. Συστηνόμαστε με τα κορίτσια και λέμε η κάθε μια για την περίπτωσή της. Μας βοηθάει η συζήτηση, μας αποφορτίζει και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε. Κάθε λίγο ακούς και ένα "Καλή επιτυχία" "Επίσης" στην αίθουσα και τις κοπέλες μια- μια να αποχωρούν.

Το πρώτο στάδιο πέρασε, τώρα περιμένουμε με αγωνία για το δεύτερο!

Χτυπάει το τηλέφωνο μου, ώρα 08:00 π.μ, με ενημερώνουν ότι έφτασε η ημέρα της εμβρυομεταφοράς. Ετοιμάζομαι και έρχομαι για άλλη μια φορά στη Μονάδα, αυτή τη φορά όμως βλέπω πολλά γνώριμα πρόσωπα στο σαλόνι. Μας φωνάζουν μια-μια για να ολοκληρώσουμε το τελικό στάδιο. Το τελικό και το πιο κρίσιμο. Για κάποιες είναι η πρώτη φορά, για άλλες η δεύτερη ή η τρίτη.

Τώρα πια μας είναι γνώριμο το περιβάλλον και έχουμε αναπτύξει μια οικειότητα μεταξύ μας, ανταλλάσουμε τηλέφωνα και λέμε να φτιάξουμε μια ομάδα στο facebook για να μιλάμε.

Με φωνάζουν...

Μπαίνω μέσα. 3 λεπτά υπόθεση η εμβρυομεταφορά και καμία ενόχληση. Βγαίνω με 3 έμβρυα στην κοιλίτσα μου και ένα συγκρατημένο χαμόγελο. Τα κορίτσια μου εύχονται "Καλή επιτυχία", και εγώ το εύχομαι, αν και όπως είπε και ο γιατρός, είμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι στην περίπτωσή μου.

Επόμενη επίσκεψη στις 06/06 για β-χοριακή, εύχομαι πραγματικά όλα να πάνε καλά, όχι μόνο για μένα αλλά για όλες μας!

Ελένη Γεωργακοπούλου(Αναγνώστρια του IVFforums.gr)

(Είναι απίστευτη η Δύναμη, η Ελπίδα και το Κουράγιο που απλόχερα δίνουν όλες αυτές οι ιστορίες στα υπογόνιμα ζευγάρια που προσπαθούν ακόμα. Αυτές οι ιστορίες σε αγγίζουν ψυχικά και παράλληλα είναι «αυτό» το «κάτι» που χρειάζεσαι για να αντιμετωπίσεις το «τέρας» της υπογονιμότητας κατάματα. Περιμένουμε λοιπόν και τις δικές σας ιστορίες για το πώς γίνατε μανούλες αλλά και μπαμπάδες! Περιμένουμε και τις δικές σας ιστορίες καθώς προσπαθείτε ακόμα με πείσμα και δύναμη να γίνετε γονείς. Όλες αυτές οι ιστορίες, βγαλμένες μέσα από την ψυχή και την καρδιά, σε μια πραγματική Ζωή, εμπνέουν και ενθαρρύνουν τα ζευγάρια που βαδίζουν στο μονοπάτι της υπογονιμότητας. Στείλτε μας τα δικά σας αποστάγματα ψυχής στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. με το όνομα ή το ψευδώνυμο που θέλετε να δημοσιευθεί.)

[Κάντε Like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα]

φωτογραφία