Όλα για κάποιο λόγο γίνονται

Είμαι μανούλα κοντά στα 10 χρόνια πλέον.... έχω τρεις υπέροχους αγγέλους....κι όσο και να έχω συμβιβαστεί ότι η καρδιά μου πλέον ζει χωρισμένη στα τρία, έξω από το σώμα μου, ακόμη νομίζω ότι θα έχω τα τρία μικρά μου απόλυτα προστατευμένα.....

Κι έρχονται κάτι στιγμές που κλονίζεται όλο σου το είναι..... που σου κόβονται τα πόδια.... που σου τελειώνει το οξυγόνο.... που νομίζεις ότι παύεις να ζεις....

Μια τέτοια μέρα ήταν εκείνη η μέρα στις αρχές του Ιουνίου.... που άκουσα τη γιατρό να λέει ότι αυτός ο όζος που είχε ο μικρός μου ετών 8,5 είναι παρά πολύ μεγάλος και πρέπει άμεσα να γίνει ελαστογραφία για τον προσδιορισμό του και επιπλέον εξετάσεις.... που άκουσα να μου λένε ότι στα παιδιά οι όζοι στη πλειοψηφία τους είναι κακοήθεις.... που έβλεπα δυο ματάκια να με κοιτάνε με απορία μη κατανοώντας ακριβώς τι γίνεται, και να με ρωτάει γιατί πρέπει να κάνει και άλλες εξετάσεις......

Εκείνο το πρωινό σταμάτησα να αναπνέω.... διεκπεραιωτικά κανόνισα με τις οδηγίες της γιατρού να γίνουν όλα άμεσα......κι έπειτα ήρθε εκείνο το λυτρωτικό απόγευμα που άκουσα εκείνο τον εκπληκτικό επιστήμονα να με καθησυχάζει.... δεν υπήρχε θέμα κακοήθειας.... δεν ήταν καν ένας όζος όλο αυτό..... ήταν απλά ένα κυστικό θυλάκιο.

Μαζί με τον θυμό αδένα, μαζί με λεμφαδένες.... κι όλα αυτά, στον απλό υπέρηχο φαινόταν σαν ένα.... ενώ απλά αποτελούσαν την κλασική εικόνα του αυτοάνοσου νοσήματος που έχει κληρονομήσει από τη μανούλα ο μικρός μου....

Οι οδηγίες ήταν συχνή παρακολούθηση κι όλα θα πάνε καλά.... κι ενώ ανάσανα ξανά. Έχω ακόμη έναν κόμπο στο στομάχι.... έναν κόμπο ποτέ κανένα τους να μη μου πάθει κάτι.....

Κι ενώ ξέρω ότι διαγνωσμένα πλέον τα δυο μου μεγάλα έχουν ένα αυτοάνοσο νόσημα προίκα από εμένα, αυτό δε με τρομάζει τόσο.... ψάχνω, διαβάζω, ρωτάω και προσπαθώ να τους δώσω καλές βάσεις και εφόδια για να μπορέσουν να το έχουν κοιμισμένο όσο πιο πολύ γίνεται.....

Αυτά τα αλλά όμως είναι που με τρομάζουν πολύ..... και ξέρω ότι δε μπορώ να κάνω κάτι, εκτός από το να ρουφάω τη κάθε μας μέρα, τη κάθε μας στιγμή, το κάθε δευτερόλεπτο..... γιατί πολύ απλά κανείς δε ξέρει τι του ξημερώνει το αύριο.....

[Κάντε Like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα]