Μάνα!

Σκέφτομαι πως για όλους τους ανθρώπους στον κόσμο η μάνα είναι η αρχή και το τέλος των πάντων. Είναι η τροφός, η παιδαγωγός, η αγκαλιά, η συντροφιά, η έμπιστη φίλη, η ψυχαγωγός, η παρηγοριά. Κι όλα αυτά καλά, για όσο είναι χρήσιμα. Το θέμα, σκέφτομαι, είναι τί γίνεται όταν αυτά δεν μας χρειάζονται πια. Παύουμε να τα εισπράττουμε; Όσο συγκρουσιακό κι αν ακούγεται, ναι, παύουμε, γιατί η αλήθεια είναι πως η σχέση μας με τη μάνα μας περνάει από διάφορες φάσεις. Ξεκινάει με την απόλυτη εξάρτηση – φυσική και ψυχική- του παιδιού από την μητέρα, εξάρτηση την οποία σταδιακά και κλιμακωτά αφήνουμε στην άκρη (η τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να κάνουμε) για να μπορέσουμε να περάσουμε στον απογαλακτισμό μας, (πράγμα μεταφορικά δυσκολότερο από ότι κυριολεκτικά) για να μπορέσουμε να εξελιχθούμε πάλι σταδιακά, μεγαλώνοντας λίγο λίγο και γινόμενοι όλο και περισσότερο αυτόνομοι κι ανεξάρτητοι ενήλικες.

Κι έτσι λοιπόν συμπεραίνω πως η μάνα εδώ έχει τον καταλυτικό ρόλο! Η μάνα είναι αυτή που καλείται να αφήσει στην άκρη τις δικές της ανάγκες πραγμάτωσης και τις δικές της προβολές και να σκεφτεί πως θα γίνει το τεντωμένο τόξο από το οποίο εκτινάσσεται το βέλος, όπως λέει τόσο παραστατικά κι ο αγαπημένος μου Καλίλ Γκιμπράν. Η μητέρα, λοιπόν οφείλει να έχει κατά νου ότι είναι το εφαλτήριο· είναι η αρχή, είναι η βάση από την οποία ξεπετάγομαι για να εξελιχθώ, να προοδεύσω, και να απογειωθώ στην δική μου ενήλικη ζωή. Και για να μπορέσω εγώ να τα κάνω αυτά, η μάνα είναι αυτή που σταδιακά θα με οδηγήσει στο να την χρειάζομαι όλο και λιγότερο και να πατάω όλο και περισσότερο στα πόδια μου.

Κι η μάνα που το κάνει αυτό δεν φοβάται· όχι δεν φοβάται να με αφήσει να αυτονομηθώ και να πετάξω γιατί έχει εμπιστοσύνη στην σχέση μας και ξέρει καλά πως αυτός είναι ο ρόλος της: να με θρέψει, να με στηρίξει και να με ωθήσει. Κι εγώ, έχοντας νιώσει την ασφάλεια που μου δίνει αυτή η εμπιστοσύνη, έχοντας νιώσει πως είμαι ικανή, εκτινάσσομαι σαν το βέλος για να φτάσω ό,τι έχω ονειρευτεί!

Φτάνοντας τους στόχους μου έναν έναν γυρίζω πάντα πίσω και κοιτάζω εκεί· κοιτάζω στην μάνα που με τα λόγια της και την συμπεριφορά της, με την συνεχή ενθάρρυνση και στήριξη μου έμαθε ότι μπορώ να καταφέρω ό,τι θελήσω γιατί απλά, μπορώ!

Κι αυτός είναι ο στόχος της δικής μου ζωής σε αυτόν τον ρόλο: να είμαι μία τέτοια μάνα και το παιδί μου να μπορέσει να πετάξει ελεύθερο και να αγγίξει τα αστέρια που το ίδιο επιθυμεί!

[Κάντε Like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα]