Κράτησε μέσα σου την ελπίδα

Ήταν εδώ πάνω στην γη ...Περνούσαν οι μέρες και σιγά, σιγά έβγαλε ρίζες, αλλά με υπομονή περίμενε να βρέξει. Περίμενε την βροχή, τη φίλη του, που θα τον βοηθούσε να μεγαλώσει. Αλλά οι μέρες περνούσαν και τίποτα! Η φίλη του η βροχή δεν ερχόταν.
Φοβόταν να πεθάνει, δεν είχε πια δύναμη, για να κρατήσει την λίγη ζωή που είχε μέσα του.
Έκλαιγε , παρά πολύ, γιατί ήθελε να ζει. Ο ήλιος ήταν πολύ ζεστός και του έκαιγε το κεφαλάκι του και την μισό του πλάτη.

Μια μέρα, όταν πια ένοιωσε ότι είχε έρθει η τελευταία του ώρα, πέρασε ένα κοριτσάκι από κει που ήταν και έπαιζε με μια μικρή μπαλίτσα.

Το σποράκι έβλεπε το κοριτσάκι, και έτρεμε ολόκληρο, φοβόταν να πέσει πάνω του η μπάλα της.

Μέσα στην καρδούλα του, προσευχότανε και έλεγε ...

..Θεέ μου προστάτεψε με!

Ξαφνικά η μπάλα ήρθε με φόρα δίπλα του και σταμάτησε, ακριβώς ένα εκατοστό πριν να το χτυπήσει.

Το κοριτσάκι ήρθε να πιάσει τη μπάλα και είδε κάτι πράσινο και στρογγυλό, κατάλαβε ότι ήταν ένα σποράκι! Το κοίταζε και της ήρθε η ιδέα να το πάρει μαζί της, και έτσι έγινε!
Το κοριτσάκι πήρε μια γλάστρα με πολύ βρεγμένο χώμα και απαλά έβαλε το σποράκι μέσα. Κάθε μέρα πήγαινε και του μιλούσε, είχανε γίνει φίλοι.

Μια ημέρα βγήκε ένα κορμάκι όλο πράσινο και πολύ τρυφερό από το χώμα ...
Κάθε μέρα μεγάλωνε και πιο πολύ και το κοριτσάκι ήταν πολύ χαρούμενο είχε το δικό της λουλούδι, γιατί τελικά ήταν λουλούδι το σποράκι!

Και έζησαν μαζί στο ίδιο σπίτι και οι δυο τους ήταν ευτυχισμένοι, έπειτα το λουλουδάκι έβλεπε τα λουλούδια των παιδιών του και των εγγόνων του να ομορφαίνουν το μπαλκόνι της αγαπημένης του .......

Συμπέρασμα....

Κράτησε μέσα σου την ελπίδα, δεν ξέρεις ποτέ, εκεί που νομίζεις ότι τελείωσαν όλα, κάτι μπορεί να γίνει!

Συνέχισε να προσπαθείς!

Μη σε «γονατίσει» η υπογονιμότητα!

[Κάντε Like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα]