Εύχομαι να σας συναντήσω "Απέναντι". Σας περιμένω....

 Πέντε μήνες μετά το γάμο επισκέφθηκα γυναικολόγο, δυστυχώς όχι για εγκυμοσύνη αλλά για μία κύστη στην ωοθήκη που έπαθε συστροφή και χρειάστηκε άμεσο και επείγον χειρουργείο. Έτσι ξεκίνησε και η ένδοξη πορεία μου στην υπογονιμότητα. Ένα χρόνο μετά την επέμβαση ο γιατρός μου επέτρεψε να προσπαθήσω για παιδί καθότι όλο αυτό το διάστημα οι ωοθήκες μου ήταν σε καταστολή με φάρμακα. Ο χρόνος πέρασε και αφού δεν υπήρχε αποτέλεσμα αποφάσισα να ψαχτώ λίγο περισσότερο. Φοβόμουν την ιδέα της εξωσωματικής και ήθελα να εξαντλήσω όλα τα περιθώρια φυσικής σύλληψης πριν καταλήξω εκεί. Ξόδεψα δύο χρόνια σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο των Αθηνών, κάνοντας ότι εξέταση υπήρχε και δεν υπήρχε, μέχρι που μου έδωσαν τη γνωμάτευσή τους.

"Ελαφρά ενδομητρίωση, πολλαπλές συμφύσεις στην κοιλιακή χώρα, ανεξήγητη υπογονιμότητα. Προς χειρουργική αποκατάσταση ή IVF"

Είχα φτάσει πια στα 30 και αποφάσισα να προχωρήσω στην εξωσωματική. Με τον αέρα, την αισιοδοξία και την άγνοια της πρωτάρας, ξεκίνησα την πρώτη μου προσπάθεια. Πανωλεθρία..... κανένα ωάριο... άδεια ωοθυλάκια και ενώ ακόμα δεν είχα συνέλθει από τη μέθη της ωοληψίας ο γιατρός να μου αναφέρει κάτι για δανεικά ωάρια...... τρελάθηκα.

Επέστρεψα στην πόλη μου, στη δουλειά μου, στη ζωή μου και ήταν τέτοιο το σοκ που είχα πάθει ώστε έκανα δύο χρόνια μέχρι να ξαναπάω σε γιατρό...... φοβόμουν πως θα μου έλεγε τα χειρότερα κι αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσα να αντέξω.

Η δεύτερη προσπάθεια, ευτυχώς, απέδωσε ωάρια και το αρνητικό αποτέλεσμα που ήρθε μετά, λίγο με απασχόλησε.... τουλάχιστον είχα καταφέρει να ολοκληρώσω τη διαδικασία. Τρίτη προσπάθεια πάλι αρνητική..... το ίδιο και η τέταρτη. Την πέμπτη φορά ήμουν τυχερή, είδα θετική χοριακή, αν και μικρό νούμερο. Ο γιατρός συγκρατημένα αισιόδοξος. Το εμβρυάκι μου όμως δεν παρέδωσε αμέσως τα όπλα. Δύο φορές άκουσα την καρδούλα στον υπέρηχο...... μετά σιωπή. "Η επιστημονική ονομασία ονομάζεται παλινδρόμηση" μου είπε ο γιατρός......... έμαθα και κάτι καινούριο. Προσπαθώντας να είμαι αισιόδοξη, κράτησα το ότι επιτέλους έμεινα έγκυος και έσβησα από το μυαλό μου την άδοξη κατάληξη.

Έφτασα λοιπόν 34 ετών και στην έκτη μου προσπάθεια. Η χοριακή μου στα ύψη....... εγκυμοσύνη καραμπινάτη... ίσως και δίδυμα, μου είπε ο γιατρός. Άρχισα να ονειρεύομαι πάλι....... επιτέλους τελειώνει η ταλαιπωρία μου. Στον πρώτο υπέρηχο είδαμε ένα σάκο στη μήτρα...... στο δεύτερο υπέρηχο διαπιστώσαμε ότι ο σάκος ήταν άδειος...... "Η επιστημονική ονομασία ονομάζεται blighted ovum – κύηση χωρίς έμβρυο" μου είπε ο γιατρός...... οι γνώσεις μου στη γυναικολογία αυξάνονταν. Με βαριά πόδια και κομμένα φτερά έκανα και την έβδομη προσπάθειά μου..... αρνητική..... ευτυχώς ο γιατρός δεν χρειάστηκε να μου εξηγήσει άλλον επιστημονικό όρο περί απώλειας της κύησης.

Κάπου εκεί ήταν που με εγκατέλειψαν οι δυνάμεις μου.... κουράστηκα... βαρέθηκα.... πικράθηκα. Τα όνειρα που έκανα την ημέρα του γάμου μου έμοιαζαν πια τόσο μακρινά..... τόσο άπιαστα. "Γιατί να συμβαίνει αυτό σε μένα? Γιατί σε μένα? Γιατί? "

Άρχισα να μισώ τον εαυτό μου.... ήθελα να μου κάνω κακό, να με τιμωρήσω να με κάνω να υποφέρω. Έψαχνα διαρκώς αφορμές για καυγά. Τσακωμοί με την οικογένεια, τσακωμοί με τη δουλειά, τσακωμοί με τους φίλους. Βυθιζόμουνα σε τέλμα και κατά βάθος χαιρόμουν γι' αυτό... επιτέλους με πλήγωνα όπως μου άξιζε.

Η ζωή συνεχιζόταν με αυτό το ρυθμό.... μιζέρια, κενό, αυτοτιμωρία. Ήμουν πια 37 ετών και μάλλον έπιασα πάτο.... .δεν εξηγείται διαφορετικά η αλλαγή μου. Το " γιατί σε μένα" έγινε ξαφνικά "γιατί όχι και σε μένα"....... δεν είχα κάνει και συμφωνία με το Θεό να μη με ρίξει στα δύσκολα. Από τη στιγμή που αποδέχτηκα το "γιατί όχι και σε μένα" η ψυχή μου αλάφρωσε. Δεν ήθελα να είμαι υπογόνιμη αλλά έτυχε. Θα το πάλευα όσο μπορούσα και αν δεν τα κατάφερνα με ένα δικό μου παιδί θα στρεφόμουν στη διαδικασία της υιοθεσίας.

"Εγώ χωρίς παιδί δεν μένω" σκεφτόμουν και ήμουν σίγουρη πια γι' αυτό Το τοπίο ξεκαθάριζε μπροστά μου και οι σκέψεις μου έμπαιναν σε μία σειρά. Η συμπεριφορά μου άλλαξε τόσο απέναντι στον εαυτό μου όσο και στους γύρω μου. Έγινα πιο ήρεμη και ένιωθα να γίνομαι ξανά δυνατή και αισιόδοξη. Η όγδοη προσπάθειά μου ήταν αρνητική. Με κλόνισε αλλά δεν κατάφερε να με πισωγυρίσει.
2006 και 38 ετών......... Δώδεκα χρόνια πάλης με την υπογονιμότητα

Ένατη προσπάθεια και επιτέλους ξανά θετικό αποτέλεσμα. Η εγκυμοσύνη μου ήταν γεγονός και ήταν μία εγκυμοσύνη άψογη. Δυστυχώς όμως, από τη στιγμή που πήρα το θετικό αποτέλεσμα, γύρισαν οι εφιάλτες του παρελθόντος, με αποτέλεσμα να μην χαρώ ούτε μία μέρα από τους εννέα μήνες....... ήμουν σίγουρη ότι κάτι θα στράβωνε πάλι και η χαρά θα γινόταν λύπη.... ευτυχώς διαψεύστηκα.

Σήμερα η κορούλα μου είναι 11 μηνών.... εγώ 39. Η πάλη μου με το θηρίο τελείωσε.... πέρασα στην απέναντι όχθη.

Ανατρέχοντας στο παρελθόν διαπιστώνω ότι έκανα αρκετά λάθη, το κυριότερο όμως ήταν ότι φοβούμενη να αποδεχτώ το "γιατί όχι και σε μένα" άφησα πολύτιμο χρόνο να χαθεί.
Σήμερα η ζωή μου είναι όπως ονειρευόμουν τη μέρα του γάμου μου.... μωρουδίστικη μυρωδιά αν και με δύο παιδιά λιγότερα...... δεν πειράζει.

Η ιστορία που διηγήθηκα μοιάζει σαν να την έζησε κάποιος άλλος..... εγώ έχω ξεχάσει πια τα πάντα.... νιώθω σαν να μηδένισε το κοντέρ και όλα όσα μου συνέβησαν πριν γεννήσω, δεν υπήρξαν ποτέ. Παρ' όλα αυτά νιώθω ότι δεν πρέπει και δεν έχω δικαίωμα να ξεχάσω όσα πέρασα και η ιστορία μου μακάρι να είναι από αυτές που δεν θα ζήσει άλλη γυναίκα.

Ο λόγος που τη μοιράζομαι μαζί σας είναι για να δώσω δύναμη σε όλες όσες παλεύετε με την υπογονιμότητα . Έστω και μία από σας, αν βοηθηθεί και πάρει κουράγιο στην πάλη με το θηρίο, θα θεωρήσω ότι πέτυχα το στόχο μου. Καλή δύναμη στην πάλη με το "θηρίο" και εύχομαι από καρδιάς να σας συναντήσω "απέναντι". Σας περιμένω...............................