Αυτό είναι ένα θέμα που μας απασχόλησε πάρα πολύ κατά την διάρκεια των προσπαθειών μας.
Και όταν λέω εξετάσεις δεν εννοώ τις τυπικές (σπερμοδιάγραμμα, υπερηχογράφημα, τεστ ΠΑΠ κ.α.). Εννοώ τις πιο εξειδικευμένες εξετάσεις, αυτές που όταν προσπαθείς με τον παραδοσιακό τρόπο για παιδάκι δεν ξέρεις καν ότι υπάρχουν...

Είμαι σίγουρη πως όλες οι μανούλες το έχουμε αναρωτηθεί αυτό πολλές φορές. Από την γέννησή τους, που είναι τόσο μικροκαμωμένα και εύθραυστα, μέχρι να αρχίσουν να μιλάνε, όλα τα μωράκια προσπαθούν να εκφράσουν την επιθυμία τους, τον πόνο τους, την πείνα τους, την δίψα τους, την ανασφάλειά τους κ.α. με ένα κλάμα.

Ομολογώ, με περίσσια ειλικρίνεια ότι ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που στο άκουσμα της λέξης "εξωσωματική" έκλεινα πόρτες και παράθυρα για να μην ακούσει κανείς. Να μην ακούσει ο περαστικός, η γειτόνισσα που αναρωτιέται γιατί ακόμα δεν κάναμε παιδιά….

Όταν έμαθα ότι κυοφορώ δίδυμα και ενώ η εγκυμοσύνη μου εξελισσόταν μια χαρά, άρχισα δειλά δειλά να κάνω σκέψεις για το πώς θα είμαστε μετά.