Θέλω δώρα! Πολλά δώρα! Μπαίνω κι εγώ σε αυτό το εορταστικό κλίμα και αφήνω το μυαλό μου να ταξιδέψει σε όλα εκείνα που ονειρεύομαι!

Σε ένα από αυτά τα "συμμαζέματα" που κάνω που και που, πέφτω πάνω σε κούτες με φωτογραφίες. Τις ανοίγω, τις απλώνω μπροστά μου και τις κοιτώ μία προς μία.

Σσσσσς... Σιωπή! Σκέφτομαι πως τόσο καιρό αναφέρομαι στο να μιλάμε, να εκφραζόμαστε και να επικοινωνούμε. Και σχεδόν ταυτόχρονα περνάει από το μυαλό μου ο συνειρμός της σιωπής. Πιθανώς σαν "αντίθετο" της φωνής; θα μπορούσε. Δεν είμαι και σίγουρη. Είναι μία ιδέα φευγαλέα – όπως η ίδια η σιωπή – που με βάζει σε σκέψεις .

Εν αρχή ην ο λόγος... λόγια και πράξη, και πράξεις, και συμπεριφορές.
Σκέφτομαι πως τα λόγια μου, αυτά που λέω δηλαδή, έρχονται πρώτα. Οι πράξεις μου κατά συνέπεια βασίζονται σε αυτά που έχω πει, το ίδιο κι οι συμπεριφορές μου, και τελικά κι οι συνθήκες της ζωής μου.