Στρεσάρομαι, πιέζομαι, βιάζομαι!

Συνειδητοποιώ πως έχω αναλάβει να φέρω εις πέρας δουλειά δύο ή και τριών ατόμων (στο σπίτι ή στην δουλειά δεν έχει στ' αλήθεια σημασία γιατί παντού το ίδιο μοτίβο εφαρμόζω). Σκέφτομαι ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι να καταλήξω να τρέχω πανικόβλητη κι εξαντλημένη (το έχω "ξαναδεί το έργο") να προλάβω να ολοκληρώσω τα πάντα στην εντέλεια (ναι, ναι, κι αυτό μοτίβο είναι)!

Και βέβαια σε όλον αυτόν τον αγώνα δρόμου που έχω στήσει και στον οποίο δίχως άλλο θέλω να τερματίσω "πρώτη και καλύτερη", ξεχνάω να αφήσω λίγο χρόνο για εμένα.

Έχω συνηθίσει να αντεπεξέρχομαι πάντα άριστα στις απαιτήσεις και να τα "βγάζω πέρα", δεν ξέρω όμως αν έχω σκεφτεί τον σημαντικότερο μου σύμμαχο, δηλαδή εμένα!

Στρεσάρομαι (ελληνιστί ασκώ πίεση στον εαυτό μου), πιέζομαι, βιάζομαι για να τα καταφέρω. Υποβάλλω τον εαυτό μου στην καθημερινή συνθήκη του να λειτουργεί πέρα από τα όριά του· έχω μάθει πως μπορώ να τεντώσω κι άλλο τα όριά μου για να μου φτάσουν, για να εξαντλήσω κάθε περιθώριο. Το πρόβλημα όμως βρίσκεται ακριβώς εκεί: ξεπερνάω κάθε πιθανό όριο ψυχικής και σωματικής κόπωσης με αποτέλεσμα να εξαντλήσω οποιοδήποτε απόθεμα κι αν έχω. Τεντώνω τόσο πολύ το σχοινί που αν προκύψει κάτι παραπάνω (κάτι έκτακτο ας πούμε) δεν έχω εφεδρείες να το αντιμετωπίσω, οπότε και "σπάω"! Αποτέλεσμα: πισωγυρίζω. Και πάλι από την αρχή!

Σκέφτομαι πόσο καλύτερα και πόσο πιο αποτελεσματικά θα λειτουργήσω αν επιλέξω να σεβαστώ τον εαυτό μου και τα όρια μου. Αν για παράδειγμα, κατανέμω τις δουλειές μου στις μέρες της εβδομάδας· αν μου επιτρέψω να μην είμαι τόσο συγκεντρωτική και τόσο ελεγκτική και μοιραστώ τις δουλειές μου με άλλους (ναι, κάνουν κι άλλοι εξίσου καλά τη δουλειά)· αν τέλος χαρίσω στον εαυτό μου την φροντίδα και την ανάπαυση που χρειάζεται! Εξισορροπώ! Αυτό είναι: θα δοκιμάσω αλλιώς αυτή την φορά!

[Κάντε Like στη σελίδα μας στο Facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα]