Με αφορμή δημοσίευση φίλης σήμερα μπήκα σε "κριτική" σκέψη. Τί σημαίνει κρίση; Είναι άραγε στ' αλήθεια κάτι τρομακτικό κι επικίνδυνο; Είναι όντως αρνητική η λέξη και το νόημα της, ή μήπως στην πραγματικότητα είναι μία από αυτές τις μοναδικές ελληνικές λέξεις που έχουν διττό νόημα; Μήπως τελικά εξαρτάται καθαρά από εμένα την ίδια το πως θα την ερμηνεύσω και πώς θα την εφαρμόσω;

Μάνα, μητέρα, μαμά. Μάνα είναι μόνο μία. Σαν την μάνα, καμία. Καμία άλλη λέξη δεν αποτυπώνει και δεν περικλείει τόσα πολλά νοήματα όσα αυτή! Τώρα που πέρασαν λίγο οι μέρες και καταλάγιασαν οι φανφάρες για την γιορτή της μητέρας, σκέφτομαι και λίγο παραπέρα. Σκέφτομαι για το αληθινό νόημα και τον ρόλο της μητέρας στη ζωή μας!

Σκέφτομαι τις ημέρες που πέρασαν.
Μία όμορφη μικρή ανάπαυλα στη ροή της καθημερινότητας μου. Ένα μίνι διάλειμμα, που όπως όλοι πολύ το είχα ανάγκη. Να ξαποστάσω, να ξεκουραστώ, να δω φίλους και να διασκεδάσω. Κι όντως αυτήν την φορά το κατάφερα! Ναι, ήταν ένα υπέροχο διάλειμμα, μόνο που όπως όλα τα διαλείμματα πρέπει να τελειώνει στην ώρα του γιατί αλλιώς γίνεται μακρύ, βαρετό και απορρυθμιστικό!

Καμιά φορά σκέφτομαι το πόσο πολύ μας δυσκολεύουν τα απλά, τα μικρά, τα καθημερινά πράγματα. Ναι, όλα εκείνα που φαίνονται αστεία και επιπόλαια κάποιες φορές είναι αυτά που μας ταλαιπωρούν και περισσότερο! Το ακούω στις συζητήσεις όταν πάω για καφεδάκι με τις φίλες μου, το βλέπω στους γνωστούς, το εισπράττω στο γραφείο. Προβλήματα που αναζητούν λύση.