Έτσι θα ξεκινήσω την δική μου ιστορία γιατί θέλω να την θυμάμαι σαν ένα παραμύθι με αίσιο τέλος.
Κάποια στιγμή λοιπόν, όταν είχαμε αποκατασταθεί επαγγελματικά (ή έτσι νομίζαμε τουλάχιστον γιατί όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει), αποφασίσαμε να κάνουμε ένα παιδάκι, εγώ στα 28 μου και ο άντρας μου στα 34.

Έχω ήδη ξυπνήσει, δεν κουνιέμαι καθόλου και έχω τεντωμένα τα αυτιά μου. Τον ακούω σηκώνεται από το κρεβάτι και όπως πάντα την Κυριακή το πρωί θα πάει στο περίπτερο για τις εφημερίδες του.