Ο πιστός μου "φίλος"
- Γράφει: Μ.Αναγνωστοπούλου
- Εκτύπωση
Πριν από λίγες μέρες άλλαξα σεντόνια και μαξιλαροθήκες για να βάλω πλυντήριο. Μόλις έβγαλα την μαξιλαροθήκη μου με κατέκλυσαν πολλά συναισθήματα.......
Το μαξιλαράκι μου από μέσα ήταν πολύ βρώμικο, είχε τους λεκέδες που αφήνει το νερό σε μερικά υφάσματα......
ξέρετε....τα σημάδια που έχουν το σχήμα σαν συννεφάκια και θυμήθηκα τις νύχτες μετά τα αρνητικά τεστ κυήσεως, που έκανα πως κοιμόμουν ενώ είχα σφίξει το μαξιλάρι μου στα στήθη μου και έκλαιγα.
Θυμήθηκα πως εκεί πάνω έπνιγα τους λυγμούς μου από τα κακής ποιότητας ωάρια και τις αποτυχημένες εξωσωματικές........
Θυμήθηκα πως εκεί πάνω δάκρυζα που δεν είχα γονιμοποιημένα ωάρια για fet.....
Θυμήθηκα πως εκεί σε αυτό το μαξιλάρι «άφησα» ελεύθερα τα δάκρυά μου να ξεχυθούν σαν ποταμός όταν έμαθα ότι πρέπει να κάνω απόξεση.
Θυμήθηκα πως αυτό το μαξιλάρι με αγκάλιαζε όταν απέβαλα......το είχα αρπάξει τόσο δυνατά με τα χέρια μου και εκείνο με αγκάλιαζε τρυφερά σαν να μου έλεγε "κουράγιο"......και «υπέφερε» μαζί μου από τους αφόρητους πόνους της αποβολής....
Θυμήθηκα πως πάντα όταν ήθελα να ήμουν μόνη «εκείνο» διακριτικά άνοιγε την «αγκαλιά» του και χωνόμουν εκεί μέχρι να κουραστώ να κλαίω και να με πάρει ο ύπνος.....
Θυμήθηκα τις ατέλειωτες ώρες ψυχικής μοναξιάς και τα ατέλειωτα ποτάμια δακρύων που «δέχτηκε» ..........κι αυτό εκεί ....κοντά μου σαν μητρικό χάδι.......
Θυμήθηκα πως ενώ "κρυβόμουν" από τους άλλους, αυτό το μαξιλαράκι «ήξερε» την αλήθεια και τι περνάω, μόνο αυτό.......ο «πιστός μου φίλος»......ήταν πάντα εκεί και με «περίμενε».........αν είχε φωνούλα, τι θα έλεγε άραγε, πως θα εξιστορούσε τα γεγονότα....
Λίγες μέρες αργότερα αγόρασα καινούργια μαξιλάρια αλλά δεν μπόρεσα να πετάξω "τον πιστό μου φίλο" και να τον αντικαταστήσω με «έναν καινούργιο»............με πιάσανε τα κλάματα και αποφάσισα να το καθαρίσω, να το ξηλώσω, να βγάλω "τη γέμιση" και να το πλύνω......αρνούμαι "να πετάξω τον φίλο μου"..... απλά αρνούμαι.........
Μ.Αναγνωστοπούλου
Γεννήθηκε σε μια πανέμορφη επαρχιακή πόλη.
Πάντα ήθελε να φύγει και να μείνει στην πρωτεύουσα, τα όνειρά της δεν χωρούσαν στην μικρή πόλη!
Περισσότερα
5 σχόλια
-
Μη το πετάξεις, Μαράκι μου, κι εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου να έχει την τύχη του δικού μου μαξιλαριού.Εκεί που το είχα πλύνει και σκεφτόμουν να του προσθέσω λίγη γέμιση μήπως και γίνει πιο αφράτο, το ξέχασα για 9 μήνες στη ντουλάπα...μέχρι που το ξαναθυμήθηκα, αφού είχα αγοράσει ήδη δυο μαξιλάρια θηλασμού που καθόλου δε με βόλευαν!
-
συγκινηθακα παρα πολυ, στεναχωρηθηκα παρα πολυ, ελπιζω συντομα σε αυτο το μαξιλαρι να κλαις απο χαρα.
-
ειναι πολυ δυσκολο αυτο που περνας αλλα σκεψου οτι μετα απο ολες αυτες τις προσπαθειες θα εχεις στα χερια σου ενα μωρακι και ακομα και αν δεν τα καταφερεςι που το απευχομαι σκεψου πως στην αγκαλια σου μπορεις να κρατησεις ενα αλλο μωρακι που αυτη σου η αγκαλια θα ειναι για αυτο το μεγαλυτερο δωρο του κοσμου
-
Ειναι μεταβατικο το μαξιλαρι μεχρι να παρεις αγκαλια το μωρο σου!
-
αχ βρε μαράκι μου, με συγκίνησες!
σ' αυτό το μαξιλάρι, αύριο - μεθαύριο
θα χουχουλιάζεις με το μωράκι σου!